وقتی آدم از زمین جدا می شه، وقتی اوج می گیره و می ره اون بالا.... وقتی دیگه آدما رو نمی بینه، وقتی می بینه که دنیایی که توش زندگی می کنه چقدر کوچیکه...
از خودش خجالت می کشه... البته من به خودم می گم ، ولی حقیقت رو باید پذیرفت....
وقتی روی ابرا در حال پروازی و سفیدی ابرای خدا رو می بینی، می خوای دلت رو به ابرا بدی و دیگه پس نگیری. درست مثل اونایی که عاشقند.
و وقتی داری به زمین نزدیک می شی اونوقته که دلت می گیره.................
